Niedawno zostałam zapytana czy malowania z podświadomości „trzeba” się uczyć?

Wszystko zależy od naszego podejścia.

Można przecież wypalić papierosa i będąc pod jego rozluźniającym nas wpływem rozchlapać na płótnie farbę, mówiąc, że to stado srok.

Można. Bo kto komu zabroni?

Można też, wylać masę mixmediową na płótno i już mieć obraz intuicyjny. Można, bo kto komu zabroni?

Można wycisnąć pół tubki farby i maziać ósemki – to też bywa nazywane obrazami intuicyjnymi… bo kto komu zabroni.

Każdy ma prawo do swojego sposobu kreacji – widziałam obrazy malowane krwią menstruacyjną i innymi płynami ustrojowymi.

Co kto lubi, w to gra.

Ale warto mieć świadomość, że bez względu jak „znane nazwisko” maluje obraz nazywając go obrazem intuicyjnym/z podświadomości to WCALE nie oznacza, że ten obraz miał połączenie z podświadomością.

Zdarzają się bowiem wpadki.

Wolę tak nazywać fakt, że obraz jest pusty i bez przesłania.

Patrzymy na taki obraz i czujemy, że jest martwy, że nie ‚gada”.

Często jednak gdy autorem jest „znane nazwisko” boimy się o tym powiedzieć – bo jak to, podważać autorytet?!

Otóż można.

Kiedyś dziecko krzyknęło:

– król jest nagi!

To czy się odważymy, to pozostawię już decyzji każdego z nas.

Jak to jest z tymi obrazami?

To nie o obraz chodzi w tym malowaniu. Obraz tak na prawdę jest najmniej znaczącym efektem, kończącym połączenie z własną Duszą.

W tych obrazach można zrezygnować z piękna i ogłady – choć to takie trudne! Śliczne obrazy lepiej się sprzedają, bo ludzie lubią miłe i słodkie opowieści.

Uważam, że warto malować takie prace! Światu potrzebne jest piękno i słodycz. Dużo piękna i słodyczy.

Ale po co od razu nazywać je obrazami z podświadomości?

Bo to modne i się sprzedaje.

Obraz z podświadomości ma prawo być chropowaty i wyglądać jak krwawiąca rana – przecież to obrazy autoterapii, a wielu z nas nosi w Duszy ból i cierpienie. Jeśli malujemy autentycznie to tak właśnie jest najczęściej. Tylko mając prawdziwe połączenie z Duszą można stanąć w prawdzie i namalować siebie obnażonego z ego.

Tak wiem co usłyszę – we mnie nie ma już żadnych ran!

Nie znam żadnej takiej osoby, która nie ma w sobie niczego do uleczenia, wypuszczenia i umiłowania. Jeśli ktoś mówi, że jest czystym Światłem w ciemności to…konfabuluje. Lub ze strachu nie chce się przyznać przed samym sobą.

Jak więc malować taki obraz?

• w całkowitej ciszy (i nie chodzi mi li tylko o ciszę wokół) gdzie twoja Dusza opowie Ci to, co w tej chwili jest najważniejsze. Czasami usłyszysz jedno słowo. Czasami zobaczysz pod powiekami wspomnienie z zaprzeszłości… i pojawią się emocje niczym kwiaty na łące wspomnień…
• a czasami nic się nie pojawi i wówczas warto iść popływać
• uczciwie, względem siebie tak bardzo, że gdy skończycie malować będziecie stali zapłakani i obsmarkani.
• bez myślenia – ono wprowadza chaos w harmonię zawartą na obrazie. Gdy tylko pojawi się myśl: ale jak to zielony z różowym (!) – to znaczy że koniec malowania.
• bez oceniania i porównywania – to okazuje się najtrudniejsze, bo tak wielu z nas chce się dopasować do jakiejś grupy odbiorców. A jak by tak, choć raz w życiu, zrobić coś na prawdę dla siebie i namalować obraz płynący z Duszy.
• właśnie, najważniejsze – trzeba mieć połączenie ze swoją Duszą. Jak pięknie będzie na świecie, gdy wszyscy ci, którzy mówią, że malują z podświadomości w końcu zaczną to robić… moje marzenie <3

Gdzie można się uczyć takiego malowania? Czy wystarczy samemu?

Szukajcie! Internet jest pełen ofert – gdy będziecie gotowi, najlepszy dla was nauczyciel „sam się znajdzie”. Bo każdy z nas dostaje, to co jest mu przeznaczone. Ja sama znam dwie szkoły.

Jedna uczy zakazami – poprzez zamknięte klucze i zasady.

Druga uczy otwartością – zrozumieniem i miłością do siebie.

Do każdego bowiem prowadzi inna ścieżka – jeden woli kijek, drugi marchewkę.

Warto jednak mieć nauczyciela na drodze – poprowadzi, zaopiekuje się i wskaże na co zwrócić uwagę i przed czym warto uciekać.

A gdy wejdziesz w głęboki proces oczyszczania możesz liczyć na jego wsparcie.

Odpowiadając na tytułowe pytanie: czy malowania z podświadomości trzeba się uczyć – według mnie tak.

Jeśli chcemy, by nasze obrazy pomagały nam i ujmowały za serca odbiorców wskazując im drogę – warto! Z miłością do siebie, warto <3